A na razie cierpię na chroniczny smokowstręt. Choć niewiele zrobiłam, za każdym razem kiedy spojrzę na mój haft ogarnia mnie przemożna chęć rzucenia nim o ścianę. Nie wiedziałam, że będzie taki męczący! Poza tym GDZIE SIĘ PODZIAŁA MOJA BEZGRANICZNA MIŁOŚĆ DO NIEGO?! No pytam się?! Ulotniła się w momencie gdy zauważyłam, że po raz 5 muszę wypruwać... Rzuciłam, przeklęłam i czekam aż mi złość przejdzie.
A na razie jest tyle, o!
Natomiast zaczęłam robić Dexterowi (link tu) siostrzyczkę - Dee Dee. I na razie wydziargałam o tyle.
A jeszcze wcześniej machnęłam malutkiego Kitunia. Gdzieś się jeszcze plącze jego brat ;)
Mam nadzieję, że niebawem wróci mi ochota na smoka...
PS Witam nową obserwującą :)
kurczę , po cichu liczyłam n jakiś świąteczny akcent :) bo ja żyje już tylko dla nich :P Ale powiem Ci ze kot jest tak świetny ,ze nie czuje się rozczarowana. Wytrwałości ze smokiem życze :p i jak zwykle podziwiam Twoją cierpliwosć :)
OdpowiedzUsuń